Do zabawy z bohaterami Tutlandii zaproszona została klasa trzecia i pierwsza ze Szkoły Podstawowej w Gromadce. Na podstawie fragmentów z książki Tutlandia uczniowie mieli okazję porozmawiać o uczuciach i emocjach. Na naszych zajęciach omawialiśmy to czym różni się pojęcie "uczucie" od pojęcia "emocje". Staraliśmy się wymienić wszystkie emocje jakie towarzyszą zarówno dorosłym jak i dzieciom każdego dnia. Nazywaliśmy emocje jakie można przedstawić za pomocą gestów, mimiki, zachowania, czy sposobu wypowiadania się.
Pierwsze spotkanie odbyło się z udziałem klasy trzeciej. Dzieci chętnie opowiadały o tym kiedy są wesołe i radosne, oraz co sprawia, że stają się smutne. Doszliśmy wspólnie do wniosku, że niemożliwe jest, aby być wesoły przez cały czas. Zastanawialiśmy się jak rozpoznać smutną osobę wśród znajomych i co zrobić, aby ją pocieszyć, sprawić, żeby się rozweseliła. Dzieci miały mnóstwo wspaniałych pomysłów, już teraz wiem dlaczego tworzą tak wspaniałą i zgraną klasę. Po przeczytaniu fragmentów z trzeciego rozdziału książki Tutlandia porozmawialiśmy o zachowaniach i uczuciach przedstawianych przez bohaterów. Dzieci doskonale rozpoznały uczucie zazdrości, smutku, rozbawienia, niepewności, a także zauważyły pewne zachowania postaci, które te emocje ukazywały, oraz takie, które pozwalały uczucia w pewien sposób ukierunkowywać. Na przygotowanych planszach łączyliśmy zachowanie z odpowiednim uczuciem/emocją. To zadanie było dla uczestników spotkania swego rodzaju rozgrzewką do dalszych zadań. Poszło im świetnie. Dlatego też kolejne plansze przedstawiające twarz Tutki wyrażającą różne emocje przygotowane zostały w wersji mniejszej dla uczniów oraz w wersji dużej, wyeksponowanej na tablicy do wspólnego określenia konkretnych emocji. Po ustaleniu wspólnych odpowiedzi dzieci na swoje plansze przepisały odpowiednie wyrazy. Na przygotowanych przez bibliotekarkę szablonach uczniowie rysowali swoje ulubione uczucie lub też takie, które najczęściej im towarzyszy. Wzorowali się popularnymi emotikonami /emotkami, używanymi w dzisiejszych czasach niemal prze każdego.
Na kilku pracach pojawiło się uczucie strachu, bądź też przerażenia. Wtedy rozwinęliśmy ten temat. Dzieci chętnie opowiadały o tym czego się boją. O tym co może powodować strach. Fakt, że wszystkie opowiadały o tym raczej z uśmiechem pozwolił stwierdzić , że mamy do czynienia z samymi bohaterami. Po przeczytaniu fragmentu z szóstego rozdziału Tutlandii porozmawialiśmy o Tutku i o tym, czy naprawdę został bohaterem. Dlaczego tak bardzo się bał i co mu ten strach pomogło przezwyciężyć. Jaką rolę odegrała mała Tutka. Dzieci zgodnie stwierdziły, że strach ma wielkie oczy i zazwyczaj jest tak, że boimy się tego, czego nie znamy, bądź po prostu nie wiemy czego w danej sytuacji możemy się spodziewać. Na przygotowanych planszach dzieci miały za zadanie połączyć wszystkim znane przysłowia i powiedzenia z odpowiednim opisem ich znaczenia. Było trochę trudno, ale wspólnymi siłami i dzięki wspólnym rozważaniom nad konkretnymi znaczeniami zadanie zostało wykonane bezbłędnie. Porozmawialiśmy również o tym, co może na pomagać przezwyciężaniu strachu. Dzieci śmiały się bardzo, kiedy pani bibliotekarka przyznała się, że kiedy widzi przerażającego pająka wyobraża sobie go w różowych papilotach i kokardach na głowie. Wtedy uczniowie zaczęli zdradzać swoje sposoby na pokonanie strachu. Było mnóstwo ciekawych pomysłów, a tej najbardziej pomysłowe dzieci przedstawiły za pomocą rysunku. Taki "ośmieszony strach" już wcale nie był taki straszny. Uczestnicy spotkania poproszenie zostali o zauważenie różnicy pomiędzy strachem i przerażeniem i w tym przypadku także spisali się świetnie. Na zakończenie dzieci otrzymały w ramach zadania domowego diagramy zawierające do odszukania wyrazy opisujące to co w naszym życiu jest najważniejsze. Były tam ukryte oczywiście również różne uczucia i emocje.
W przypadku spotkania z dziećmi z klasy pierwszej zajęcia odbywały się bardzo podobnie. Bazowaliśmy na tych samych materiałach i fragmentach książki, jednak program zajęć był odpowiednio skrócony i przedstawiony w sposób bardziej przystępny dla dzieci młodszych. Również to spotkanie zakończyło się ogromnym sukcesem. Zarówno grupa starsza jak i młodsza z wielkim zaangażowaniem i zaciekawieniem wysłuchiwała tego co ma im do powiedzenia prowadząca. Dzieci chętnie brały udział we wszystkich zadaniach i rozmowach. Były bardzo aktywne, a zarazem skupione przez całe zajęcia. Co bardzo ważne wszyscy uczestnicy zajęć byli zachwyceni bohaterami Tutlandii i zapowiedzieli chęć odbycia kolejnych spotkań z nimi. Czytane przez prowadzącą zajęcia bibliotekarkę fragmenty zostały doskonale wysłuchane i przyjęte przez dzieci, co sprawiło, że "Tutlandia" i "Tutlandia niespodzianki" stały się chętnie wypożyczanymi przez dzieci i rodziców pozycjami w naszej bibliotece.
